Beytullah’ın Göğe Yükselişi nedir?

Halil İbrahim Genç

Yukarıda anlatılan hâli üzeri salik, kendisini dünyanın günah ve masiva hâllerinden temizleyen pir ve pirlerinin himmeti ile bedeni beytullah olmuş kudsiyette Hakk’a ve göklere uruç eder.

Bu durum toplumsal olarak insanlığın teknik ile feleklere (gezegenlere) yükselişine işaret eder. Lakin bu seviyeye kadar gelen insan dünyayı bitirmiş olduğundan, dünya ise insanlığın şerrini kaldıramayacak duruma gelmiş olduğundan, dağları savrulan, zenginliği bitirilen, göğü dürülen dünya için vakt yakındır.

Salikte ise bu, kendisinde karakterize olan meşreblerinden aşkla savruluşu ile, kulluğunun fakrına erişi ile, vuslat ettiği ulvi hâller ve mânalarda dürülüşü ile gerçekleşir. Ve salik için vakt, her an gerçekleşecek bir andan ibarettir.

Kıyamet alametleri doğrultusunda yaptığımız açıklamalar zevkidir. İnsanların Hakk’a iman etmeleri ve geleceğin akibeti ile alakadar Hakk’a tevekkül etmeleri uygundur. Bu sebepten dolayı zevki görüşlerle din, insanları bağlayıcı olarak sınırlandırılmamalıdır. Falanca ve filancaların söylevleri dini oluşturmaz. Zevki olan durumlar dindeki hususiyetleri farklı biçimde yaşamak veya anlamlandırmak ile alakadardır. Bu sebepten dolayı kıyamet alametleri zevkimiz, geleceğin akibeti ile alakadar bağlayıcı bir durum değildir.

Herkes gökten indirilecek bir İsa’ya, güneşin batıdan doğacağına, Kabe’nin göğe yükseltileceğine vb hadiselere iman-ı gayb düzeyinde inanmakta serbesttir. Allah’ın insanların bu biçimdeki inanışları üzerinden kudreti ile tecelli etmesi de hiç şaşılacak bir şey değildir; çünkü O kudreti ile her şeye kadirdir.

Bütün bu anlatımdan, tasavvuf yaşam ilkesinin insanın Hakk’a varması olduğunu ve evvela Allah diyerek insan merkezli, Allah’a hizmet ile insanın kendi asli varlığında seyr-ü sefer etmesi anlaşılmalıdır.

İnsana hizmet etmesini bilmeyen Allah’a varamaz. Bu yolun yolcuları, Allah için insana hizmet eden, üzerinde Allah’ın tecelli ettiği, marifetullah bilgisine sahip bir kula, Allah için hizmet etmedikçe Hakk’ı gerçek mânası ile bilemez ve hikmette O’nu müşahede edemezler.

Bu sebepten naib-i resul olan mürşid-i kâmile “Resule itâat Allah’a itâattir” (Nisa, 80) ayetinin tevil mânası doğrultusunda biat şarttır. Üzerinde gerçek mürşid olan Hakk’ın ahlakı ve dili olduğu mürşid-i kâmilden tecelli etmesi sebebi ile mürşid-i kâmile itâatin Allah’a itâat olduğunu tevil mânası ile belirtiriz.

Mürşid-i kâmili ruhbanlarla karıştırmamak gerekir.